TerraNova
New member
Onur OĞUZ – Hakan GÜLDAĞ – Vahap MUNYAR
TEMA Vakfı İdare Konseyi Lideri Deniz Ataç, “Gündem Özel” sohbetimizde sorularımızı yanıtlarken, “İnsanların ekosistemde kendine öbür ekosistem bileşenleri kadar hisse ayırması gerekirken, denetimsizce hissesini artırması iklim krizini her geçen gün derinleştiriyor” dedi. Deniz Ataç, iklim krizinin yıkıcı tesirini şu bildiriyle ortaya koydu: “İklim krizi, soluyacak hava, içecek su, barınacak yer bulamamak kadar gerçek ve hayati riskleri barındırıyor.” TEMA Vakfı İdare Heyeti Lideri Deniz Ataç’a sorularımız ve karşılıkları şöyleki:
KÂFİ PLANLAMA YOK
Son periyotlarda seller, sıcak hava dalgaları, denizde müsilaj, orman yangınları ile somut biçimde kendini daha hayli gösteren afetler neyi söz ediyor? Global ısınma kaynaklı iklim krizi derinleşiyor mu?
Uzun vakittir tabiata yapılan müdahalelerin sonuçlarını (seller, sıcak hava dalgaları, orman yangınları vb.) tüm gezegen ile bir arada yaşıyoruz. Lakin hepsi bir ortada değerlendirilmediğinde sorunun büyüklüğü ve temel niçinleri pek anlaşılamıyor. İnsanların, ekosistemde kendine başka ekosistem bileşenleri kadar hisse ayırması gerekirken, hiyerarşinin üst basamağına çıkarak denetimsizce hissesini artırması ve öteki bileşenlere ömür alanı bırakmaması, kelam konusu krizi her geçen gün derinleştiriyor.
Soluyacak hava, içecek su, barınacak yer bulamamak kadar gerçek ve hayati riskler barındıran iklim krizi her geçen gün derinleşerek yıkıcılığını ortaya koyuyor. Fakat, ne yazık ki mevcut doğal şartlara ahenk sağlayacak kâfi planlama bulunmuyor. Örneğin; Karadeniz Bölgesi’nde meydana gelen selleri ele alacak olursak, selin bir afet halini almış olmasını yalnızca ve direkt iklim krizine bağlayamayız. Meteorolojik ve coğrafik şartları aşikâr olan bir bölgede, mevcut bilgiler riskleri yıllardır tanımlarken, kentlerin yapılanmasının bu şartlardan bağımsız biçimde ele alınması, planlamaların bilimsel bilgilere dayandırılmayışı ve projelendirme süreçlerinin muhakkak bir muhafaza ölçütü olmadan rastgele seçilimi üzere etkenler de afetlere yer hazırlıyor.
The Economist, Paris İklim Muahedesini imzalayan devletlerin verdikleri kelamları tutmadığını hatırlattı. Ayrıyeten global ısınmanın da kritik eşik olarak görülen 2 dereceye varmadan devletlerin gerekli tedbirleri almakta başarısız kalacağını argüman ediyor. “Küresel ısınmaya ahenk sağlamaktan öbür deva kalmadı” diyor. Bu bakış açısını nasıl değerlendiriyorsunuz? Global ısınmaya alışmaktan diğer deva kalmadı mı?
Paris İklim Anlaşması’nı bu kadar değerli bir doküman haline getiren şey, ülkelerin neredeyse tamamının iklim değişikliğini, dünyanın en büyük ortak sorunu olarak kabul etmeleri ve bu meseleye daima birlikte tahlil bulmak zorunda olduklarını beyan etmeleridir. Muahedenin bir başka kritik ehemmiyeti ise, iklim değişikliğini yaratan niçinleri açıklayan bilimsel ayrıntıların temel alınmasıdır. Mutabakatta direkt, dünyada iklim konusunda en kıymetli kuruluşlardan biri olan Hükümetler
Ortası İklim Değişikliği Paneli’nin (IPCC) 1.5 derece raporu temel alınıyor. Muahede kapsamı gereği, ülkeler ‘iddialı’ denilebilecek sera gazı azaltım hedefl eri taahhüt etmişlerdir.
Fakat bunlara rağmen; dünyanın hiç bir yerinde etraf idaresi için sorunun niye olduğu kararı kabullenmek birinci sırada yer almaz. Temel prensip sorunun yaratılmamasıdır. İklim değişikliğine yönelik hali hazırda oluşmuş olan sonuçlara bakıp “Yapacak bir şey yok. Öyleyse gezegeni ısıtmaya devam edelim. Bu sırada da bu problemle nasıl baş edeceğimizi tasarlayalım” halinde özetlenebilecek bir yaklaşım, kirli su akışı devam eden bir dereyi temizlemeye benzeri. halbuki evvela kirli su akışını durdurmanız gerekmektedir. ötürüsıyla, bir yandan gezegeni ısıtırken bir yandan soğutamazsınız. Aşikâr sıcaklık aralıklarındaki yaşama adapte olmuş hiç bir canlı çeşidini, bir anda bu değişikliğe hazırlayamazsınız.
hiç bir başarısızlık sorumluluk almamaktan daha berbat değildir. Devletlerin kâfi tedbir alamaması üzere bir durum da kelam konusu olamaz. Bir tane dünyamız var ve gidişat düzgün değil. İklim değişikliğinin ortak sorun olarak kabul edilmesi ve her insanın bir arada hareket etmesi gerekiyor. İnsan dâhil hiç bir canlının çıkarına işlemeyen bu süreç değiştirilmeli ve daha adil bir sisteme geçiş yapılmalıdır. Bu adımı şu an atmazsak, aslına bakarsanız yarın hayatta kalabilmek için yapmak zorunda kalacağız.
SALGIN, TABİATA YAPILAN YANLIŞ MÜDAHALELERİN kararı OLDU
Türkiye’nin toprağını, suyunu, havasını koruyup geliştirmesi için evvela yapması gerekenler nedir?
Geçen yüzyılda dünya ve Türkiye’de iktisat siyasetleri kalkınma ekseninde şekillenmişti. Toplumsal refahın ve kalkınmanın temel araçları, ham husus temini ve güç üretimi üzere endüstriyel süreçlerdi. Refah sahibi bir toplum yaratmanın yolunun kalkınmadan geçeceği, bunun için de tabiat ve tarım alanlarına müdahalenin bir mecburilik olduğu yaklaşımı genel kabul gördü. Bugün yaşanan iklim değişikliği, su kıtlığı, besin garantisi ile ilgili tehditler ve hatta salgın, tabiata yapılan yanlış müdahalelerin bir kararı olarak ortaya çıktı.
Dünya Ekonomik Forumu’nun Global Riskler Raporu’nun 2020 yılı sayısında, global risklerin 2007 yılından bu yana tarihi değişimi değerlendirilip her geçen yıl global riskler ortasında çevresel risklerin tartısının arttığı tespit edildi. Raporda, 2020 yılında global risklerin birinci beşini etraf bahisleri oluşturdu. Geçen 13 yılda global risk tarifi değişti, finansal ve jeopolitik risklerin yerini etraf kaynaklı riskler aldı. Bu durum, hem dünya birebir vakitte ülkemiz için doğayı, insan sıhhatini, sürdürülebilir hayatı, ziraî üretimi ve gelecek jenerasyonların haklarını evvelandiren bir kamu faydası anlayışına muhtaçlık olduğunu ortaya koyuyor.
‘YEŞİL DÖNÜŞÜM’ÜN DIŞINDA KALAMAYIZ
Önümüzdeki 10 yılda yeşil dönüşüm ekonomik toparlanmanın değerli ekseni olacak üzere görünüyor. AB’nin Yeşil Mutabakatı ve Sanayi 5.0 stratejisi, ABD’nin ‘Yeni Yeşil Mutabakatı’, Çin’in 2060 taahhütleri ve yeşil teknolojilerdeki patent atağı buna yönelik bir hayali işaret verdi. Bu süreci nasıl okumalı?
Artık şimdi tüm ülkelerin vatandaşları bilhassa son 150 yıldır dünyada hakimiyetini sürdüren ekonomik modelin, gezegenin ekolojik hudutlarını aştığını ve birfazlaca sorunun ana sebebi olduğunu fark etmiş durumda. ABD’de dahi yeşil yeni tertip ve yeşil mutabakat tartışmaları yürütülüyor. ABD, 2021 yılı başında Paris Anlaşması’na geri döndüğünü de deklare etti. AB ise bu bahiste hayli daha temel değişiklikler öngörüyor. Finans kuruluşları artık çevreyi kirleten, iklim değişikliğini tetikleyen kirli projelere fon vermeyi reddederken, tabiat dostu teknolojilerin geliştirilmesine yatırım yapmayı tercih ve teşvik ediyor. Bilhassa AB’de bu gelişmeler olurken Türkiye’nin bunların haricinde kalması mümkün değildir. İklim değişikliğinin tesirlerini epeyce süratli bir biçimde yaşamaya başlamış ülkelerden biri olarak Türkiye, dünya ölçeğinde yaşanan bu gelişmelerden hissesine düşeni almalı, bu süreci bir fırsat olarak görmeli ve iklim değişikliğine yönelik tabiat muhafaza ve tüm başka idare siyasetlerini temelden değiştirecek plan ve programlarını acil olarak uygulamalıdır.
KARDAN VAZGEÇMEYİ İSTEMEMEK, ÇEVREYİ GÖZDEN ÇIKARMAYI GETİRİR
Ekonomik büyüme ile etraf içindeki alakaya nasıl bakmak lazım? Hem yeni arabalar talep etmek tıpkı vakitte çevreyi korumak, global ısınmanın tesirlerini azaltmak mümkün olabilir mi? Nüfus da artmaya devam ederken kaynakların adaletli kullanması için hangi unsurlar öne çıkmalı?
Bugünkü ekonomik model, sınırsız büyüme, tüketime dayanıyor. Tüketim iktisadı ise üretimde maliyetleri düşürmeye yönelik rekabetçi bir anlayışı birlikteinde getiriyor. Düşük maliyet, evvela düşük teknoloji manasına geliyor. Kârdan vazgeçmeyi istememek, birinci vakit içinderda çevreyi gözden çıkarmaya niye oluyor. Bu niçinle de ekonomik büyüme gayesi birden fazla vakit daha fazlaca etraf kirliliği ve etraf tahribatı ile sonuçlanıyor. Örneğin, yeni arabalar talep etmek, tabiatın kaynaklarından daha fazla almak, kullanmak demektir. halbukiki alınanı geri vermek, doğayı korumak ve gözetmek gerekiyor. Bu ise fakat üretimi ve tüketimi daha bütüncül bir perspektiften ele alarak gerçekleşebilir. Herkes için pak hava, pak su, pak besin ve insanca hayat şartları için doğayı gözeterek adil bir bölüşüm, bugünkü gelişmişlik seviyesiyle çarçabuk ele alınabilecek noktalardır. Adil bölüşüm olmaksızın, artan nüfusla birlikte toplumsal adaletsizlikler derinleşiyor. İklim değişikliğinin tesirleri adalet açmazını daha da derinleştiriyor.
AĞAÇLANDIRMALARIMIZ DAİMA ORMAN GENEL MÜDÜRLÜĞÜ İŞBİRLİĞİ İLE YÜRÜR
TEMA Vakfı’na yapılan bağışlar niye Orman Bakanlığı’na kaydırılıyor? Bakanlık mı istedi? Nasıl kullandıklarını hakikaten denetleyebilecek misiniz?
Ülkemizdeki ormanlık alanların yüzde 99’u devlet ormanı statüsündedir. Tüm ağaçlandırma çalışmaları mevcut orman mevzuatına göre ormanları yönetim etmekle yükümlü Orman Genel Müdürlüğü’nce belirlenen koşullar ile gerçekleştirilir. Bu niçinle Vakfımızca yapılan ağaçlandırma çalışmaları Orman Genel Müdürlüğü işbirliğiyle yürütülüyor.
Vakfımızca yürütülen tüm ağaçlandırma çalışmalarında olduğu üzere, bağışlarla Vakfımıza tahsis edilen ağaçlandırma alanlarında; etüt-proje çalışmaları, arazi hazırlığı, fidan çeşidinin belirlenmesi, temini ve fidan dikimi TEMA Vakfı’nın iştirakiyle Orman Genel Müdürlüğü tarafınca yapılıyor. Ayrıyeten bu alanlarda 3 yıl boyunca yılda en az 2 kere olmak üzere denetim emelli arazi ziyaretleri, tamamlama çalışmaları ve muvaffakiyet tespit çalışmaları TEMA Vakfı tarafınca yürütülüyor.
Ağaçlandırma alanlarında en az yüzde 80 muvaffakiyet hedefl eniyor. Yaptığımız çalışmalarda 2020 yılı sonu prestijiyle ağaçlandırma alanlarında yakalanan ortalama muvaffakiyet oranı yüzde 86’dır. Alanlardaki muvaffakiyet oranı yüzde 80’in altında kaldığı durumlarda tamamlama dikimleriyle muvaffakiyet oranı artırılıyor.
Bugüne kadarki tüm ağaçlandırma çalışmalarına ait ayrıntıları web sitemizde şeff af bir biçimde paylaşıyoruz. (https:// www.tema.org.tr/agaclandirma-sahalari)
AB Yeşil Mutabakatı kıymetli fırsatlar sunuyor
AB’nin Yeşil Mutabakat stratejisi, kimi yeşil örgütler ve çevreci hareketler tarafınca, etraf ve sürdürülebilirlik ile ilgili artan tehditleri azaltmaktan epey bir büyüme, bir istihdam, bir kalkınma stratejisi olarak görülüyor. Siz nasıl görüyorsunuz?
Gezegenimize o kadar hayli ziyan verdik ve o denli bir noktaya geldik ki, esaslı ekonomik ve sistemsel değişiklikler yapmadığımız surece ekolojik meselelere tahlil olacak bir şey önermek mümkün değil. Bu manada AB Yeşil Mutabakatı, bu değişikliklerin mümkün olabileceğine dair değerli fırsatlar sunuyor. Üstelik dünyada şu anda AB Yeşil Mutabakatı kadar kapsamlı ve argümanlı değişiklikler içeren öteki bir model de bulunmuyor. Buradaki fırsatları görmek ve bunları talep etmek değerli.
Lakin buna rağmen, yaygın bir yönetme modeli olarak; büyüme, istihdam, kalkınma vb. stratejilerin yönetimsel süreçteki hissesi tartışmaya açılmıyor. olağan olarak hususa ait “Gerçekten bu kadar büyümek zorunda mıyız? İstihdam öteki formlarda sağlanamaz mı?” üzere biroldukca soru sorulabilir. Çünkü; tedbir almazsak epeyce büyük ekonomik kayıplarla karşılaşacağız. AB Yeşil Mutabakatı’nda bizim de eksik ve/veya yanlışlı bulduğumuz bahisler bulunuyor. Bunlardan bir tanesi emisyon ticareti konusudur. Emisyon ticareti düzeneği; iklim değişikliğinin en kıymetli aktörü olan sera gazı salımına niçiniyet verenleri tümüyle dışlamak yerine, kirliliği dahi ticari meta haline getiren bir prosedür sunuyor. İklim değişikliği, kirlilik yahut bir doğal alanın kaybı üzere tüm problemler, doğal varlıkları bir ham unsur olarak bakılırsan ve sonsuz bir kaynakmışçasına hesapsızca tüketen üretim ve tüketim siyasetlerine dayanıyor.
Ağaç çeşidini değiştirmek ekosistemi tahrip ederken
Ülkemiz ormanlarındaki ağaç tipleriyle ilgili farklı teklifler ortaya atılıyor. Ormanlarımızdaki ağaç çeşitlerinde değişiklik gerekiyor mu? Farklı ağaç tipleri orman yangınları konusunda yavaşlatıcı rol oynayabilir mi?
Yanan alan hangi doğal tiplere sahip ise ağaçlandırma çalışmalarında da bu çeşitler kullanılmalıdır. Sahip olduğumuz ormanlardaki tipler milyonlarca yıldır tabiatın süzgecinden geçmiş, oraya en uygun ahengi sağlamış cinslerdir. Orman bir ekosistemdir ve ortasında yalnızca ağaçlar bulunmuyor. İçinde yer alan hayli sayıda canlı tipi ekosistemin ana bileşeni olan ağaç cinsine bağımlıdır. Bir ormanlık alanda ağaç çeşidinin değiştirilmesi bu canlıların ömür şartlarının değişmesi, hatta hayat ortamlarının yok edilmesi manasına geliyor. Yangın daha sonrası yapılan çalışmalar bir tabiat onarımıdır ve o bölgede tabiatın on binlerce yıldır belirlediği ağaç tipi kullanılmalıdır.
Ülkemizde yangına birinci derecede hassas olan bölgelerin büyük çoğunluğunda kızılçam (Pinus brutia) çeşidi bulunuyor. Kızılçam 23 milyon yıldır bu bölgenin doğal ağacıdır ve yangına karşı adaptif özellikler geliştirmiştir. Örneğin, birtakım kozalakları yalnızca yangın üzere yüksek sıcaklıklarda açılıyor, toprak üzerine düşen tohumları da yüksek sıcaklıklarda bile canlılığını koruyabiliyor, yangın daha sonrası çimlenen tohumlardan bir daha orman oluşabiliyor. Yanan kızılçam ormanlarında bir daha kızılçam ormanı oluşturacak biçimde çalışmalar yürütülmeli, tabiatın müsaadeden gidilmelidir. Medyada yanan alanlara yangına daha güçlü cinsler getirilmesi, hatta orman ağaçları haricinde tarım bitkileri olan zeytin, ceviz vb. cinsler dikilmesi üzere yanlış tabirler dolanıyor ve öneriliyor. Yanan orman alanlarına kelamı edilen bu tipler dikildiğinde bu alanlara artık orman denilemez. Yapılan orman kurmak değil bahçe tesis etmek olacaktır ve bunun ormanları kesip tarım yerine dönüştürmekten farkı yoktur.
Değişime direnmenin maliyeti epeyce ağır olur
Türkiye’nin global iklim değişikliği konusundaki yaklaşım ve hareketlerini nasıl değerlendiriyorsunuz?
Türkiye’nin ne yazık ki, bütüncül ve sorunu temelden çözmeye yönelik bir iklim siyaseti bulunmuyor. İklim, kuraklık ve başka ekolojik meseleler kalkınma, iktisat ve güç siyasetlerinin gölgesinde bırakılıyor. Bu siyasetler ise çevresel tedbir ve sıkıntıları kalkınma, iktisat, güç üzere alanların karşısında görüyor. Bu, Türkiye’nin Paris İklim Anlaşması’na dair tavrında da açıkça görülüyor. Türkiye iklim değişikliğinden en epey etkilenen ülkelerden biri olarak, bu muahedeyi bir fırsat olarak görmeli, kendi dönüşümü için araç olarak kullanmalı ve müzakere masasına oturarak öbür ülkelerden daha fazlasını talep etmelidir. Değişime direnmenin ve alışılan kalkınma ve iktisat paradigmalarını değiştirmemenin maliyeti tüm toplumlar için fazlaca ağır olacaktır. Bu niçinle Türkiye’nin iklim değişikliğinin oluşturduğu ve oluşturacağı riskleri gerçek bir biçimde belirleyerek bütüncül bir iklim/ tabiat siyaseti benimsemesi ve kalkınma, iktisat, istihdam üzere siyasetlerini da bu üst ölçekli bakış açısına nazaran şekillendirerek hemen harekete geçmesi gerekiyor.
Yangınların yüzde 98’inin kaynağında insan var
Dünyada ve Türkiye’de orman yangınlarında bir artıştan kelam ediliyor. Türkiye’ye Avustralya, Sibirya ve California’dan daha sonra daima orman yangını yaşayan dördüncü büyük bölge olarak bakılıyor. Nitekim gelişmeler bu istikamette mi? Bilhassa global ısınma ile bir arada orman yangınlarında artış yaşandığı söyleniyor. Artan orman yangınlarının temelinde global ısınma mı yatıyor?
Orman yangınları istatistiklerinde kullanılan iki temel istatistik bulunuyor. Çıkan yangın sayısı ve yanan alan ölçüsü. Dünyada, bu hususta muteber yeni istatistikler olmaması ve veri yetersizlikleri niçiniyle, geçmiş senelerda yapılan çalışmalarda, muteber bir kıymetlendirme yapılamıyor. Türkiye’deki 1990-2020 yılları içindeki istatistiklere bakılırsa, son 10 yılda yangın sayılarında 1991-2000 ve 2001-2010 devirlerine nazaran yüzde 33 artış kelam konusu. 1991-2000 ve 2001-2010 yıllarını kapsayan 10 yıllık devirde her yıl ortalama 2 bin yangın çıkarken, 2011-2020 senelerında çıkan yangın sayısı 2 bin 650 adet oldu. Yangın sayılarındaki artış, yanan alan ölçülerine tıpkı derecede yansımadı. 1991-2000 içinde her yıl ortalama yanan alan 13 bin 500 hektar iken; 2001-2010 ve 2011-2020 senelerında yaklaşık 8 bin 800 hektar orman alanı yangından ziyan gördü. Bu bilgiler, yangın sayısı artsa da ortalama yanan alan ölçüsünün düştüğünü, bir manada söndürme çalışmalarında ilerleme olduğunu gösteriyor.Küresel ısınma, yangın döneminin uzamasına niye oluyor. İklim değişikliği ile birlikte sıcak hava dalgalarında ve kuraklıklarda artış olacağı biliniyor. öyleyse orman ortasında bulunan organik unsur süratle nemini kaybederek kolay kolay tutuşuyor ve yangın süratle büyüyor. 2019 yılında yaşanan Avustralya yangınında 17 milyon hektarın üzerinde alanın yanmasında, o yıl ülkede en yüksek sıcaklığın yaşanması tesirli oldu. Yangınlardaki artışı yalnızca global ısınma ile açıklamak yanlış olur. Kuru havada yıldırım atmalarının görüldüğü Avustralya, Kanada ve ABD üzere ülkelerde yıldırım kaynaklı büyük orman yangınları çıkabiliyor. Ülkemizin de bulunduğu ve yangına hassas olan Akdeniz Çanağı’nda yıldırımlar büyük yangınlara niye olmuyor. Zira birlikteinde yağmur görülüyor. Akdeniz Çanağı’nda orman yangınlarının yüzde 95’i taammüden ya da ihmal, kusur, kaza vb. niçinlerle insan kaynaklıdır. Ülkemizde ise yangınların yüzde 12’si yıldırım niçiniyle çıkıyor ve bu sebeple çıkan yangınlarda ziyan nazarann orman alanı ortalama 0.6 hektardır. Fakat ülkemizde insan kaynaklı yangınlar sebebiyle tahrip olan orman alanlarının oranı yüzde 98’dir.
Orman yangınlarının yüzde 10’unda kasıt var
Son devirlerde artan, yerleşim yerlerine de sıçrayıp can kayıplarına da yol açan, ülkemizin yüreğini yakan orman yangınlarının sebebi konusunda size ulaşan bilgiler ne istikamette? Kasıtlı olsa da olmasa da orman yangınlarının insan kusuru kaynaklı yanı öne çıkıyor. İnsanların yangınlardaki rolünü sıfıra indirmek için neler yapılması gerekiyor?
Yangınların çıkış niçinleri hakkında Vakfımız bir bilgi toplamıyor. Orman Genel Müdürlüğü tarafınca verilen istatistiklere bakılırsa 1997-2020 yılları içinde yaşanan toplam 52 bin 15 adet yangında, 211 bin 619 hektar orman alanı ziyan gördü. Taammüden çıkarılan orman yangını sayısı ise 5 bin 55 adettir ve bu yangınlardan etkilenen alan 21 bin 962 hektardır. Buna göre yaşanan yangınların yaklaşık yüzde 10’u taammüden çıkarılıyor. Yangınların yüzde 90’ı ise önlenebilir insan davranışlarından kaynaklanıyor. Bu niçinle evvela kamuoyunun orman yangınlarının niçinleri ile ilgili bilinçlenmesi gerekiyor. Orman yangınlarını önlemek için yapılması gerekenler şöyleki sıralanabilir:
● Ormanda ve ormana yakın alanlarda ateş (anız yakma dâhil) yakılmamalı,
● Sigara izmaritleri, cam ve cam kırıkları ormanlara atılmamalı,
● Yangın riskinin yüksek olduğu periyotlarda ormanlara giriş çıkışlar denetim altına alınmalı,
● Güç nakil sınırları denetim edilmeli ve yangına niye olacak kusurları giderilmeli,
● Orman alanlarında çöp dökülmemeli,
● Orman alanlarında ve bitişiğinde katı atık tesisi müsaadesi verilmemeli.
Bir an evvel Paris İklim Mutabakatı onaylanmalı
Türkiye’de kısa müddet evvel bir Yeşil Mutabakat Aksiyon Planı Çerçevesi deklare etti. Değerlendirmeniz nedir?
Açıklanan “Yeşil Mutabakat Aksiyon Planı Çerçevesi”, 9 ana başlık ve 81 amaçtan oluşuyor. Çerçeve, ana çizgileriyle Türkiye için yeşil dönüşüm konusunda bir yol haritası niyeti ve karar vericiler nezdinde harekete geçmenin bir adımı olması bakımından değerlidir. tıpkı vakitte iklim değişikliği meselesine tahlil arayan somut adımları içeren rasyonel bir yeşil dönüşüm hareket planı olması için pek uzun bir yolu vardır. Çerçevenin en değerli eksikliği ise iklim değişikliği ile uğraş ve adaptasyonu merkeze alan bir ekonomik tertip yaklaşımından fazla, önümüzdeki periyotta AB ülkeleri ile ticaretin devamlılığına odaklanan bir motivasyon ile hazırlanmış olmasıdır. Çerçeve, Paris İklim Muahedesi, yeni bir sera gazı indirim maksadı ve Türkiye İklim Kanunu’na yer vermediği üzere, fosil yakıtlar ve kömürden çıkış için yol haritası da sunmuyor. Türkiye’nin bir an evvelce Paris İklim Anlaşması’nı onaylaması ve hedefl erini aşikâr bir vakit planlaması ile önüne koyması gerekiyor.
TEMA Vakfı İdare Konseyi Lideri Deniz Ataç, “Gündem Özel” sohbetimizde sorularımızı yanıtlarken, “İnsanların ekosistemde kendine öbür ekosistem bileşenleri kadar hisse ayırması gerekirken, denetimsizce hissesini artırması iklim krizini her geçen gün derinleştiriyor” dedi. Deniz Ataç, iklim krizinin yıkıcı tesirini şu bildiriyle ortaya koydu: “İklim krizi, soluyacak hava, içecek su, barınacak yer bulamamak kadar gerçek ve hayati riskleri barındırıyor.” TEMA Vakfı İdare Heyeti Lideri Deniz Ataç’a sorularımız ve karşılıkları şöyleki:
KÂFİ PLANLAMA YOK
Son periyotlarda seller, sıcak hava dalgaları, denizde müsilaj, orman yangınları ile somut biçimde kendini daha hayli gösteren afetler neyi söz ediyor? Global ısınma kaynaklı iklim krizi derinleşiyor mu?
Uzun vakittir tabiata yapılan müdahalelerin sonuçlarını (seller, sıcak hava dalgaları, orman yangınları vb.) tüm gezegen ile bir arada yaşıyoruz. Lakin hepsi bir ortada değerlendirilmediğinde sorunun büyüklüğü ve temel niçinleri pek anlaşılamıyor. İnsanların, ekosistemde kendine başka ekosistem bileşenleri kadar hisse ayırması gerekirken, hiyerarşinin üst basamağına çıkarak denetimsizce hissesini artırması ve öteki bileşenlere ömür alanı bırakmaması, kelam konusu krizi her geçen gün derinleştiriyor.
Soluyacak hava, içecek su, barınacak yer bulamamak kadar gerçek ve hayati riskler barındıran iklim krizi her geçen gün derinleşerek yıkıcılığını ortaya koyuyor. Fakat, ne yazık ki mevcut doğal şartlara ahenk sağlayacak kâfi planlama bulunmuyor. Örneğin; Karadeniz Bölgesi’nde meydana gelen selleri ele alacak olursak, selin bir afet halini almış olmasını yalnızca ve direkt iklim krizine bağlayamayız. Meteorolojik ve coğrafik şartları aşikâr olan bir bölgede, mevcut bilgiler riskleri yıllardır tanımlarken, kentlerin yapılanmasının bu şartlardan bağımsız biçimde ele alınması, planlamaların bilimsel bilgilere dayandırılmayışı ve projelendirme süreçlerinin muhakkak bir muhafaza ölçütü olmadan rastgele seçilimi üzere etkenler de afetlere yer hazırlıyor.
The Economist, Paris İklim Muahedesini imzalayan devletlerin verdikleri kelamları tutmadığını hatırlattı. Ayrıyeten global ısınmanın da kritik eşik olarak görülen 2 dereceye varmadan devletlerin gerekli tedbirleri almakta başarısız kalacağını argüman ediyor. “Küresel ısınmaya ahenk sağlamaktan öbür deva kalmadı” diyor. Bu bakış açısını nasıl değerlendiriyorsunuz? Global ısınmaya alışmaktan diğer deva kalmadı mı?
Paris İklim Anlaşması’nı bu kadar değerli bir doküman haline getiren şey, ülkelerin neredeyse tamamının iklim değişikliğini, dünyanın en büyük ortak sorunu olarak kabul etmeleri ve bu meseleye daima birlikte tahlil bulmak zorunda olduklarını beyan etmeleridir. Muahedenin bir başka kritik ehemmiyeti ise, iklim değişikliğini yaratan niçinleri açıklayan bilimsel ayrıntıların temel alınmasıdır. Mutabakatta direkt, dünyada iklim konusunda en kıymetli kuruluşlardan biri olan Hükümetler
Ortası İklim Değişikliği Paneli’nin (IPCC) 1.5 derece raporu temel alınıyor. Muahede kapsamı gereği, ülkeler ‘iddialı’ denilebilecek sera gazı azaltım hedefl eri taahhüt etmişlerdir.
Fakat bunlara rağmen; dünyanın hiç bir yerinde etraf idaresi için sorunun niye olduğu kararı kabullenmek birinci sırada yer almaz. Temel prensip sorunun yaratılmamasıdır. İklim değişikliğine yönelik hali hazırda oluşmuş olan sonuçlara bakıp “Yapacak bir şey yok. Öyleyse gezegeni ısıtmaya devam edelim. Bu sırada da bu problemle nasıl baş edeceğimizi tasarlayalım” halinde özetlenebilecek bir yaklaşım, kirli su akışı devam eden bir dereyi temizlemeye benzeri. halbuki evvela kirli su akışını durdurmanız gerekmektedir. ötürüsıyla, bir yandan gezegeni ısıtırken bir yandan soğutamazsınız. Aşikâr sıcaklık aralıklarındaki yaşama adapte olmuş hiç bir canlı çeşidini, bir anda bu değişikliğe hazırlayamazsınız.
hiç bir başarısızlık sorumluluk almamaktan daha berbat değildir. Devletlerin kâfi tedbir alamaması üzere bir durum da kelam konusu olamaz. Bir tane dünyamız var ve gidişat düzgün değil. İklim değişikliğinin ortak sorun olarak kabul edilmesi ve her insanın bir arada hareket etmesi gerekiyor. İnsan dâhil hiç bir canlının çıkarına işlemeyen bu süreç değiştirilmeli ve daha adil bir sisteme geçiş yapılmalıdır. Bu adımı şu an atmazsak, aslına bakarsanız yarın hayatta kalabilmek için yapmak zorunda kalacağız.
SALGIN, TABİATA YAPILAN YANLIŞ MÜDAHALELERİN kararı OLDU
Türkiye’nin toprağını, suyunu, havasını koruyup geliştirmesi için evvela yapması gerekenler nedir?
Geçen yüzyılda dünya ve Türkiye’de iktisat siyasetleri kalkınma ekseninde şekillenmişti. Toplumsal refahın ve kalkınmanın temel araçları, ham husus temini ve güç üretimi üzere endüstriyel süreçlerdi. Refah sahibi bir toplum yaratmanın yolunun kalkınmadan geçeceği, bunun için de tabiat ve tarım alanlarına müdahalenin bir mecburilik olduğu yaklaşımı genel kabul gördü. Bugün yaşanan iklim değişikliği, su kıtlığı, besin garantisi ile ilgili tehditler ve hatta salgın, tabiata yapılan yanlış müdahalelerin bir kararı olarak ortaya çıktı.
Dünya Ekonomik Forumu’nun Global Riskler Raporu’nun 2020 yılı sayısında, global risklerin 2007 yılından bu yana tarihi değişimi değerlendirilip her geçen yıl global riskler ortasında çevresel risklerin tartısının arttığı tespit edildi. Raporda, 2020 yılında global risklerin birinci beşini etraf bahisleri oluşturdu. Geçen 13 yılda global risk tarifi değişti, finansal ve jeopolitik risklerin yerini etraf kaynaklı riskler aldı. Bu durum, hem dünya birebir vakitte ülkemiz için doğayı, insan sıhhatini, sürdürülebilir hayatı, ziraî üretimi ve gelecek jenerasyonların haklarını evvelandiren bir kamu faydası anlayışına muhtaçlık olduğunu ortaya koyuyor.
‘YEŞİL DÖNÜŞÜM’ÜN DIŞINDA KALAMAYIZ
Önümüzdeki 10 yılda yeşil dönüşüm ekonomik toparlanmanın değerli ekseni olacak üzere görünüyor. AB’nin Yeşil Mutabakatı ve Sanayi 5.0 stratejisi, ABD’nin ‘Yeni Yeşil Mutabakatı’, Çin’in 2060 taahhütleri ve yeşil teknolojilerdeki patent atağı buna yönelik bir hayali işaret verdi. Bu süreci nasıl okumalı?
Artık şimdi tüm ülkelerin vatandaşları bilhassa son 150 yıldır dünyada hakimiyetini sürdüren ekonomik modelin, gezegenin ekolojik hudutlarını aştığını ve birfazlaca sorunun ana sebebi olduğunu fark etmiş durumda. ABD’de dahi yeşil yeni tertip ve yeşil mutabakat tartışmaları yürütülüyor. ABD, 2021 yılı başında Paris Anlaşması’na geri döndüğünü de deklare etti. AB ise bu bahiste hayli daha temel değişiklikler öngörüyor. Finans kuruluşları artık çevreyi kirleten, iklim değişikliğini tetikleyen kirli projelere fon vermeyi reddederken, tabiat dostu teknolojilerin geliştirilmesine yatırım yapmayı tercih ve teşvik ediyor. Bilhassa AB’de bu gelişmeler olurken Türkiye’nin bunların haricinde kalması mümkün değildir. İklim değişikliğinin tesirlerini epeyce süratli bir biçimde yaşamaya başlamış ülkelerden biri olarak Türkiye, dünya ölçeğinde yaşanan bu gelişmelerden hissesine düşeni almalı, bu süreci bir fırsat olarak görmeli ve iklim değişikliğine yönelik tabiat muhafaza ve tüm başka idare siyasetlerini temelden değiştirecek plan ve programlarını acil olarak uygulamalıdır.
KARDAN VAZGEÇMEYİ İSTEMEMEK, ÇEVREYİ GÖZDEN ÇIKARMAYI GETİRİR
Ekonomik büyüme ile etraf içindeki alakaya nasıl bakmak lazım? Hem yeni arabalar talep etmek tıpkı vakitte çevreyi korumak, global ısınmanın tesirlerini azaltmak mümkün olabilir mi? Nüfus da artmaya devam ederken kaynakların adaletli kullanması için hangi unsurlar öne çıkmalı?
Bugünkü ekonomik model, sınırsız büyüme, tüketime dayanıyor. Tüketim iktisadı ise üretimde maliyetleri düşürmeye yönelik rekabetçi bir anlayışı birlikteinde getiriyor. Düşük maliyet, evvela düşük teknoloji manasına geliyor. Kârdan vazgeçmeyi istememek, birinci vakit içinderda çevreyi gözden çıkarmaya niye oluyor. Bu niçinle de ekonomik büyüme gayesi birden fazla vakit daha fazlaca etraf kirliliği ve etraf tahribatı ile sonuçlanıyor. Örneğin, yeni arabalar talep etmek, tabiatın kaynaklarından daha fazla almak, kullanmak demektir. halbukiki alınanı geri vermek, doğayı korumak ve gözetmek gerekiyor. Bu ise fakat üretimi ve tüketimi daha bütüncül bir perspektiften ele alarak gerçekleşebilir. Herkes için pak hava, pak su, pak besin ve insanca hayat şartları için doğayı gözeterek adil bir bölüşüm, bugünkü gelişmişlik seviyesiyle çarçabuk ele alınabilecek noktalardır. Adil bölüşüm olmaksızın, artan nüfusla birlikte toplumsal adaletsizlikler derinleşiyor. İklim değişikliğinin tesirleri adalet açmazını daha da derinleştiriyor.
AĞAÇLANDIRMALARIMIZ DAİMA ORMAN GENEL MÜDÜRLÜĞÜ İŞBİRLİĞİ İLE YÜRÜR
TEMA Vakfı’na yapılan bağışlar niye Orman Bakanlığı’na kaydırılıyor? Bakanlık mı istedi? Nasıl kullandıklarını hakikaten denetleyebilecek misiniz?
Ülkemizdeki ormanlık alanların yüzde 99’u devlet ormanı statüsündedir. Tüm ağaçlandırma çalışmaları mevcut orman mevzuatına göre ormanları yönetim etmekle yükümlü Orman Genel Müdürlüğü’nce belirlenen koşullar ile gerçekleştirilir. Bu niçinle Vakfımızca yapılan ağaçlandırma çalışmaları Orman Genel Müdürlüğü işbirliğiyle yürütülüyor.
Vakfımızca yürütülen tüm ağaçlandırma çalışmalarında olduğu üzere, bağışlarla Vakfımıza tahsis edilen ağaçlandırma alanlarında; etüt-proje çalışmaları, arazi hazırlığı, fidan çeşidinin belirlenmesi, temini ve fidan dikimi TEMA Vakfı’nın iştirakiyle Orman Genel Müdürlüğü tarafınca yapılıyor. Ayrıyeten bu alanlarda 3 yıl boyunca yılda en az 2 kere olmak üzere denetim emelli arazi ziyaretleri, tamamlama çalışmaları ve muvaffakiyet tespit çalışmaları TEMA Vakfı tarafınca yürütülüyor.
Ağaçlandırma alanlarında en az yüzde 80 muvaffakiyet hedefl eniyor. Yaptığımız çalışmalarda 2020 yılı sonu prestijiyle ağaçlandırma alanlarında yakalanan ortalama muvaffakiyet oranı yüzde 86’dır. Alanlardaki muvaffakiyet oranı yüzde 80’in altında kaldığı durumlarda tamamlama dikimleriyle muvaffakiyet oranı artırılıyor.
Bugüne kadarki tüm ağaçlandırma çalışmalarına ait ayrıntıları web sitemizde şeff af bir biçimde paylaşıyoruz. (https:// www.tema.org.tr/agaclandirma-sahalari)
AB Yeşil Mutabakatı kıymetli fırsatlar sunuyor
AB’nin Yeşil Mutabakat stratejisi, kimi yeşil örgütler ve çevreci hareketler tarafınca, etraf ve sürdürülebilirlik ile ilgili artan tehditleri azaltmaktan epey bir büyüme, bir istihdam, bir kalkınma stratejisi olarak görülüyor. Siz nasıl görüyorsunuz?
Gezegenimize o kadar hayli ziyan verdik ve o denli bir noktaya geldik ki, esaslı ekonomik ve sistemsel değişiklikler yapmadığımız surece ekolojik meselelere tahlil olacak bir şey önermek mümkün değil. Bu manada AB Yeşil Mutabakatı, bu değişikliklerin mümkün olabileceğine dair değerli fırsatlar sunuyor. Üstelik dünyada şu anda AB Yeşil Mutabakatı kadar kapsamlı ve argümanlı değişiklikler içeren öteki bir model de bulunmuyor. Buradaki fırsatları görmek ve bunları talep etmek değerli.
Lakin buna rağmen, yaygın bir yönetme modeli olarak; büyüme, istihdam, kalkınma vb. stratejilerin yönetimsel süreçteki hissesi tartışmaya açılmıyor. olağan olarak hususa ait “Gerçekten bu kadar büyümek zorunda mıyız? İstihdam öteki formlarda sağlanamaz mı?” üzere biroldukca soru sorulabilir. Çünkü; tedbir almazsak epeyce büyük ekonomik kayıplarla karşılaşacağız. AB Yeşil Mutabakatı’nda bizim de eksik ve/veya yanlışlı bulduğumuz bahisler bulunuyor. Bunlardan bir tanesi emisyon ticareti konusudur. Emisyon ticareti düzeneği; iklim değişikliğinin en kıymetli aktörü olan sera gazı salımına niçiniyet verenleri tümüyle dışlamak yerine, kirliliği dahi ticari meta haline getiren bir prosedür sunuyor. İklim değişikliği, kirlilik yahut bir doğal alanın kaybı üzere tüm problemler, doğal varlıkları bir ham unsur olarak bakılırsan ve sonsuz bir kaynakmışçasına hesapsızca tüketen üretim ve tüketim siyasetlerine dayanıyor.
Ağaç çeşidini değiştirmek ekosistemi tahrip ederken
Ülkemiz ormanlarındaki ağaç tipleriyle ilgili farklı teklifler ortaya atılıyor. Ormanlarımızdaki ağaç çeşitlerinde değişiklik gerekiyor mu? Farklı ağaç tipleri orman yangınları konusunda yavaşlatıcı rol oynayabilir mi?
Yanan alan hangi doğal tiplere sahip ise ağaçlandırma çalışmalarında da bu çeşitler kullanılmalıdır. Sahip olduğumuz ormanlardaki tipler milyonlarca yıldır tabiatın süzgecinden geçmiş, oraya en uygun ahengi sağlamış cinslerdir. Orman bir ekosistemdir ve ortasında yalnızca ağaçlar bulunmuyor. İçinde yer alan hayli sayıda canlı tipi ekosistemin ana bileşeni olan ağaç cinsine bağımlıdır. Bir ormanlık alanda ağaç çeşidinin değiştirilmesi bu canlıların ömür şartlarının değişmesi, hatta hayat ortamlarının yok edilmesi manasına geliyor. Yangın daha sonrası yapılan çalışmalar bir tabiat onarımıdır ve o bölgede tabiatın on binlerce yıldır belirlediği ağaç tipi kullanılmalıdır.
Ülkemizde yangına birinci derecede hassas olan bölgelerin büyük çoğunluğunda kızılçam (Pinus brutia) çeşidi bulunuyor. Kızılçam 23 milyon yıldır bu bölgenin doğal ağacıdır ve yangına karşı adaptif özellikler geliştirmiştir. Örneğin, birtakım kozalakları yalnızca yangın üzere yüksek sıcaklıklarda açılıyor, toprak üzerine düşen tohumları da yüksek sıcaklıklarda bile canlılığını koruyabiliyor, yangın daha sonrası çimlenen tohumlardan bir daha orman oluşabiliyor. Yanan kızılçam ormanlarında bir daha kızılçam ormanı oluşturacak biçimde çalışmalar yürütülmeli, tabiatın müsaadeden gidilmelidir. Medyada yanan alanlara yangına daha güçlü cinsler getirilmesi, hatta orman ağaçları haricinde tarım bitkileri olan zeytin, ceviz vb. cinsler dikilmesi üzere yanlış tabirler dolanıyor ve öneriliyor. Yanan orman alanlarına kelamı edilen bu tipler dikildiğinde bu alanlara artık orman denilemez. Yapılan orman kurmak değil bahçe tesis etmek olacaktır ve bunun ormanları kesip tarım yerine dönüştürmekten farkı yoktur.
Değişime direnmenin maliyeti epeyce ağır olur
Türkiye’nin global iklim değişikliği konusundaki yaklaşım ve hareketlerini nasıl değerlendiriyorsunuz?
Türkiye’nin ne yazık ki, bütüncül ve sorunu temelden çözmeye yönelik bir iklim siyaseti bulunmuyor. İklim, kuraklık ve başka ekolojik meseleler kalkınma, iktisat ve güç siyasetlerinin gölgesinde bırakılıyor. Bu siyasetler ise çevresel tedbir ve sıkıntıları kalkınma, iktisat, güç üzere alanların karşısında görüyor. Bu, Türkiye’nin Paris İklim Anlaşması’na dair tavrında da açıkça görülüyor. Türkiye iklim değişikliğinden en epey etkilenen ülkelerden biri olarak, bu muahedeyi bir fırsat olarak görmeli, kendi dönüşümü için araç olarak kullanmalı ve müzakere masasına oturarak öbür ülkelerden daha fazlasını talep etmelidir. Değişime direnmenin ve alışılan kalkınma ve iktisat paradigmalarını değiştirmemenin maliyeti tüm toplumlar için fazlaca ağır olacaktır. Bu niçinle Türkiye’nin iklim değişikliğinin oluşturduğu ve oluşturacağı riskleri gerçek bir biçimde belirleyerek bütüncül bir iklim/ tabiat siyaseti benimsemesi ve kalkınma, iktisat, istihdam üzere siyasetlerini da bu üst ölçekli bakış açısına nazaran şekillendirerek hemen harekete geçmesi gerekiyor.
Yangınların yüzde 98’inin kaynağında insan var
Dünyada ve Türkiye’de orman yangınlarında bir artıştan kelam ediliyor. Türkiye’ye Avustralya, Sibirya ve California’dan daha sonra daima orman yangını yaşayan dördüncü büyük bölge olarak bakılıyor. Nitekim gelişmeler bu istikamette mi? Bilhassa global ısınma ile bir arada orman yangınlarında artış yaşandığı söyleniyor. Artan orman yangınlarının temelinde global ısınma mı yatıyor?
Orman yangınları istatistiklerinde kullanılan iki temel istatistik bulunuyor. Çıkan yangın sayısı ve yanan alan ölçüsü. Dünyada, bu hususta muteber yeni istatistikler olmaması ve veri yetersizlikleri niçiniyle, geçmiş senelerda yapılan çalışmalarda, muteber bir kıymetlendirme yapılamıyor. Türkiye’deki 1990-2020 yılları içindeki istatistiklere bakılırsa, son 10 yılda yangın sayılarında 1991-2000 ve 2001-2010 devirlerine nazaran yüzde 33 artış kelam konusu. 1991-2000 ve 2001-2010 yıllarını kapsayan 10 yıllık devirde her yıl ortalama 2 bin yangın çıkarken, 2011-2020 senelerında çıkan yangın sayısı 2 bin 650 adet oldu. Yangın sayılarındaki artış, yanan alan ölçülerine tıpkı derecede yansımadı. 1991-2000 içinde her yıl ortalama yanan alan 13 bin 500 hektar iken; 2001-2010 ve 2011-2020 senelerında yaklaşık 8 bin 800 hektar orman alanı yangından ziyan gördü. Bu bilgiler, yangın sayısı artsa da ortalama yanan alan ölçüsünün düştüğünü, bir manada söndürme çalışmalarında ilerleme olduğunu gösteriyor.Küresel ısınma, yangın döneminin uzamasına niye oluyor. İklim değişikliği ile birlikte sıcak hava dalgalarında ve kuraklıklarda artış olacağı biliniyor. öyleyse orman ortasında bulunan organik unsur süratle nemini kaybederek kolay kolay tutuşuyor ve yangın süratle büyüyor. 2019 yılında yaşanan Avustralya yangınında 17 milyon hektarın üzerinde alanın yanmasında, o yıl ülkede en yüksek sıcaklığın yaşanması tesirli oldu. Yangınlardaki artışı yalnızca global ısınma ile açıklamak yanlış olur. Kuru havada yıldırım atmalarının görüldüğü Avustralya, Kanada ve ABD üzere ülkelerde yıldırım kaynaklı büyük orman yangınları çıkabiliyor. Ülkemizin de bulunduğu ve yangına hassas olan Akdeniz Çanağı’nda yıldırımlar büyük yangınlara niye olmuyor. Zira birlikteinde yağmur görülüyor. Akdeniz Çanağı’nda orman yangınlarının yüzde 95’i taammüden ya da ihmal, kusur, kaza vb. niçinlerle insan kaynaklıdır. Ülkemizde ise yangınların yüzde 12’si yıldırım niçiniyle çıkıyor ve bu sebeple çıkan yangınlarda ziyan nazarann orman alanı ortalama 0.6 hektardır. Fakat ülkemizde insan kaynaklı yangınlar sebebiyle tahrip olan orman alanlarının oranı yüzde 98’dir.
Orman yangınlarının yüzde 10’unda kasıt var
Son devirlerde artan, yerleşim yerlerine de sıçrayıp can kayıplarına da yol açan, ülkemizin yüreğini yakan orman yangınlarının sebebi konusunda size ulaşan bilgiler ne istikamette? Kasıtlı olsa da olmasa da orman yangınlarının insan kusuru kaynaklı yanı öne çıkıyor. İnsanların yangınlardaki rolünü sıfıra indirmek için neler yapılması gerekiyor?
Yangınların çıkış niçinleri hakkında Vakfımız bir bilgi toplamıyor. Orman Genel Müdürlüğü tarafınca verilen istatistiklere bakılırsa 1997-2020 yılları içinde yaşanan toplam 52 bin 15 adet yangında, 211 bin 619 hektar orman alanı ziyan gördü. Taammüden çıkarılan orman yangını sayısı ise 5 bin 55 adettir ve bu yangınlardan etkilenen alan 21 bin 962 hektardır. Buna göre yaşanan yangınların yaklaşık yüzde 10’u taammüden çıkarılıyor. Yangınların yüzde 90’ı ise önlenebilir insan davranışlarından kaynaklanıyor. Bu niçinle evvela kamuoyunun orman yangınlarının niçinleri ile ilgili bilinçlenmesi gerekiyor. Orman yangınlarını önlemek için yapılması gerekenler şöyleki sıralanabilir:
● Ormanda ve ormana yakın alanlarda ateş (anız yakma dâhil) yakılmamalı,
● Sigara izmaritleri, cam ve cam kırıkları ormanlara atılmamalı,
● Yangın riskinin yüksek olduğu periyotlarda ormanlara giriş çıkışlar denetim altına alınmalı,
● Güç nakil sınırları denetim edilmeli ve yangına niye olacak kusurları giderilmeli,
● Orman alanlarında çöp dökülmemeli,
● Orman alanlarında ve bitişiğinde katı atık tesisi müsaadesi verilmemeli.
Bir an evvel Paris İklim Mutabakatı onaylanmalı
Türkiye’de kısa müddet evvel bir Yeşil Mutabakat Aksiyon Planı Çerçevesi deklare etti. Değerlendirmeniz nedir?
Açıklanan “Yeşil Mutabakat Aksiyon Planı Çerçevesi”, 9 ana başlık ve 81 amaçtan oluşuyor. Çerçeve, ana çizgileriyle Türkiye için yeşil dönüşüm konusunda bir yol haritası niyeti ve karar vericiler nezdinde harekete geçmenin bir adımı olması bakımından değerlidir. tıpkı vakitte iklim değişikliği meselesine tahlil arayan somut adımları içeren rasyonel bir yeşil dönüşüm hareket planı olması için pek uzun bir yolu vardır. Çerçevenin en değerli eksikliği ise iklim değişikliği ile uğraş ve adaptasyonu merkeze alan bir ekonomik tertip yaklaşımından fazla, önümüzdeki periyotta AB ülkeleri ile ticaretin devamlılığına odaklanan bir motivasyon ile hazırlanmış olmasıdır. Çerçeve, Paris İklim Muahedesi, yeni bir sera gazı indirim maksadı ve Türkiye İklim Kanunu’na yer vermediği üzere, fosil yakıtlar ve kömürden çıkış için yol haritası da sunmuyor. Türkiye’nin bir an evvelce Paris İklim Anlaşması’nı onaylaması ve hedefl erini aşikâr bir vakit planlaması ile önüne koyması gerekiyor.