İlay Öksüz Kaldı / Zeynep Uluant
On iki yaşlarımdaydım, annem “Bugün Işınsu gelecek” dedi. Çocuk mahcubiyeti ve biraz da şuursuzluğu ile az sonra misafir odasındaki koltuklara karşılıklı oturmuş annemle sohbet eden genç bir kadın gördüm. Güzelliğine hayran kalmıştım. Duru, mânâlı bir güzellikti bu… Düşünüyorum da şimdiki aklım olsaydı diplerinden ayrılmaz bütün konuşulanları hafızama kaydederdim. Kim bilir belki de annem içerde oturmamı istemişti, hatırlamıyorum. |